Terapia korekcji wad stóp

Trójpłaszczyznowa manualna terapia stóp została opracowana przez niemiecką fizjoterapeutkę Barbarę Zukunft – Huber i zaprezentowana po raz pierwszy w Niemczech w 1992 r.

Stanowi ona podstawę do wczesnego diagnozowania i korekcji nieprawidłowego ustawienia stopy w przypadku wad tj:

• stopa koślawa;
• stopa szpotawa;
• stopa końsko-szpotawa;
• stopa płasko-koślawa;
• stopa przywiedzeniowa-serpentynowa;
• stopa przywiedzeniowa;
• stopa o obniżonych łukach;
• stopa piętowa;
• wady stóp, które są efektem zespołów genetycznych, mpdz., wad wrodzonych itp.

Metoda opiera się głównie na dwóch zasadach – wczesności i systematyczności, a procedury diagnostyczne i tzw. chwyty terapeutyczne połączone z odpowiednim bandażowaniem są nieodzownym elementem całego procesu.

Trójpłaszczyznowa terapia stóp angażuje rodziców w pracę z dzieckiem. Po zakończeniu ćwiczeń korygujących stopę rodzic otrzymuje instruktaż jak należy bandażować stopy dziecka, by utrzymać korekcję kończyn dolnych. Ponadto terapia ta pozwala na leczenie stopy już we wczesnej fazie jej rozwoju – od pierwszych dni życia.

Trójpłaszczyznową manualną terapię wad stóp można stosować samodzielnie, jako wiodący sposób korygowania wadliwego ustawienia stóp, ale może być ona również cennym uzupełnieniem neurorozwojowych metod usprawniania małych dzieci (np. metody NDT Bobath czy metody Vojty).